Nefrytowe Miecze

W każdej legendzie tkwi ziarno prawdy, a niemal każda wielka historia zaczyna się od mitu. Nigdzie jednak nie było to tak widoczne jak na Dalekim Wschodzie, gdzie opowieści o bohaterach osiągały rangę na wpół boskiego eposu, mimo że mowa była o zwyczajnych ludziach. Im dalej brnie się w zamierzchłą przeszłość, tym więcej niedopowiedzeń i niewyjaśnionych kwestii, które nadają całej historii wręcz magiczny wymiar. Ileż razy zdarzyło się, że zasłużona dla kraju osoba stawała się bóstwem w opowieściach następnych pokoleń?
Nastała Epoka Dynastii Tang. Po wielu latach wojen domowych pomiędzy poszczególnymi królestwami, Chiny zjednoczyły się pod jednym sztandarem silnego władcy. Cesarz Taizong kontynuuje dzieło swojego ojca i umacnia kraj, wprowadzając go w złote czasy. Jedwabny Szlak przynosi ogromne zyski, stolica Chang’an nosi zaszczytne miano największego miasta na świecie, Wielki Mur strzeże granic państwa od północy i zachodu, a wiele krajów sąsiednich stało się zależnych od Cesarstwa Tangów. Olbrzymie imperium Cesarza Taizonga rozciąga się od Korei i Japonii na wschodzie, aż do Persji na zachodzie.
Nic jednak nie jest idealne. Chinami wciąż wstrząsają wewnętrzne konflikty, podsycane przez zwolenników dawnego podziału na królestwa. Także barbarzyńcy dają o sobie znać, chociaż nie z taką częstotliwością jak kiedyś. Jednak zdecydowanie najgroźniejszymi przeciwnikami są zabójcy wyszkoleni przez Zachodnie Biuro – niegdyś tajną policję cesarską, lecz obecnie zbuntowaną jednostkę, pragnącą doprowadzić do zamachu stanu. Ci sprytni intryganci przeniknęli do wielu miejsc w Cesarstwie i czekają na odpowiednią chwilę do ataku.
Pośród tej burzy kroczą wojownicy Jianghu – niezależni i wolni mistrzowie miecza bądź innych sztuk walk. Nie interesuje ich polityka czy inne konflikty, a jedynie wędrówka pełna przygód i wzbogacanie się. Jak długo jednak Jianghu będą trzymać się na uboczu? Prędzej czy później konflikt dotrze także do nich i zostaną oni zmuszeni do dokonania wyboru… po której stronie zechcą stanąć. Czy staną się bohaterami broniącymi Cesarstwa czy może przeciwnie?

Szczegóły
Miejsce akcji: Chang’an (stolica Cesarstwa Tang) + okolice czy nawet inne prowincje (zależy od przebiegu wydarzeń)
Czasy: Epoka Tang, rok 630 n.e.
Preferowane postaci: wolni i niezależni wojownicy Jianghu, zwolennicy Cesarza, zabójcy z Zachodniego Biura, przybysze z innych krajów (Chiny w okresie Tang były najbardziej otwarte na inne kultury – zwłaszcza japońską, koreańską, indyjską i perską), inne postaci wpisujące się w realia

Scenariusz
Prowadzi: Kaamos
Typ: Eventowy lub Indywidualny (zależy od ilości zainteresowanych)

Dodatkowe informacje

Czasy Dynastii Tang

Jest to złoty okres historii Chin, wspanialszy nawet od epoki Dynastii Ming, o której wszyscy słyszeli. Cesarstwo Tang zajmowało niemal całą kontynentalną Azję, nie licząc Indii, Persji, Mongolii i Syberii. Jednocześnie są to czasy, kiedy Chiny były najbardziej otwarte na obce kultury i chętnie przejmowały ich modę, zwyczaje czy wierzenia – to właśnie za czasów Tangów do Chin dociera buddyzm. Cudzoziemcy licznie odwiedzali stolicę cesarską Chang’an w centralnych Chinach, a nawet mieli pozwolenie zamieszkać tam na stałe, jeśli się czymś zasłużyli. Jeśli chodzi o samą stolicę, to była ona imponująca jak na możliwości tamtych czasów – liczyła prawie dwa miliony mieszkańców, czyli była dwa razy większa od starożytnego Rzymu w latach jego świetności. Chang’an stanowiło centrum polityczne, naukowe i handlowe Chin, a także mieściło się tam wiele wspaniałych cudów architektury.
Starożytni Chińczycy byli o wiele bardziej zaawansowani technologicznie niż Europejczycy, co widać zwłaszcza w Epoce Tang. Potrafili wznosić imponujące budowle, czego dobrym przykładem jest nie tylko Wielki Mur, ale również wysoka na 11 pięter Pagoda Dzikiej Gęsi w Chang’an. W powszechnym użyciu były lampy naftowe, które w Europie zaczęto wykorzystywać dopiero w XIX wieku. Chińczycy potrafili skonstruować skomplikowane mechanizmy takie jak zegary czy kompasy, ale również zmyślne pułapki czy zamki szyfrowe. Ich wymysłem jest również kusza, powszechnie używana przez nich od setek lat, podczas gdy w Europie pojawiła się dopiero u schyłku średniowiecza. Nie wspominając już o tak sztandarowych wynalazkach jak papier czy proch strzelniczy.

Kilka rzeczy, które warto wiedzieć, by nie popełnić gafy
-W czasach Dynastii Tang nie istniał jeszcze Pekin i Zakazane Miasto. Cesarz miał siedzibę w pałacu w Chang’an.
-O Europejczykach nikt nie słyszał. Marco Polo dotrze do Chin za około 600 lat.
-Terakotowa Armia spoczywa pod ziemią i nikt nie zna miejsca jej położenia.
-Tybet znajduje się pod wpływami Tangów, lecz ma dużo więcej do powiedzenia niż we współczesnych czasach.
-Między Chinami a Japonią panują chłodne stosunki, ale nie jest to otwarta nienawiść. Oba narody podglądają się nawzajem i czerpią od siebie pomysły.
-Klasztor Shaolin już istnieje, chociaż jest jeszcze w powijakach.


Jianghu – kim byli?

Powiada się, że Jianghu to nie tyle określenie na człowieka, co styl życia. W starożytnych Chinach było mnóstwo szkół sztuk walk, a ich adepci nie zawsze wiązali się z nimi na stałe. Często młodzi wojownicy obierali własną drogę, wędrując po Chinach z miejsca na miejsce i szukając przygód. Wielu z nich służyło jako najemnicy, inni ochraniali karawany kupieckie, a jeszcze inni zajmowali się rozbojami. Faktem jest, że o najzdolniejszych wojownikach krążyły legendy, a oni sami nazywani byli bohaterami. W chińskich opowieściach jest sporo wzmianek o epickich pojedynkach między dwoma mistrzami.
Zwykle do Jianghu należeli mężczyźni, ze względu na dość ryzykowny styl życia, ale zdarzały się także kobiety. Przy czym zdecydowana większość tych wojowników nie wywodziła się z wyższych sfer… aczkolwiek trafiały się przypadki, kiedy to młodzi i wykształceni urzędnicy porzucali papierkową robotę na rzecz drogi miecza.


Bronie i style walki

Azjaci (a przede wszystkim Chińczycy) byli bardzo pomysłowi jeśli chodziło o wytwarzanie nietypowych broni. Mnogość dostępnych mieczy i innych rodzajów broni tnących może doprowadzić do zawrotu głowy. Tak samo ma się sprawa z przeróżnymi sztukami walk. Dla uproszczenia rozgrywki znajdzie się tu opis jedynie najpopularniejszego oręża z przykładowymi manewrami i sztuczkami stosowanymi w walce. Jeżeli zajdzie taka potrzeba, opis będzie uzupełniany o kolejne bronie.

Miecz jian

Broń jednoręczna o wąskim i bardzo lekkim ostrzu. Najprościej byłoby porównać ten miecz do europejskiego rapiera, chociaż to porównanie i tak jest bardzo krzywdzące. Styl walki jianem opiera się na szybkich pchnięciach, aczkolwiek tę broń można stosować także do zadawania ran tnących. Charakterystyczna jest budowa ostrza tej broni - poszczególne warstwy stali skuwane są ze sobą tak, by nadać broni elastyczność i sprężystość. To sprawia, że ostrze wygina się na boki jakby było zrobione z gumy... i dzięki temu nie ma prawa się złamać.
Przykładowe manewry:

Szabla dao

Całkowite przeciwieństwo powyżej opisanej broni. Dao jest bronią o masywnym, zakrzywionym ostrzu i przypomina skrzyżowanie szabli z tasakiem. Z racji zakrzywionej budowy, niemożliwe jest wykonywanie pchnięć tą bronią, jednak w zamian ataki tnące są naprawdę niebezpieczne. Bardzo silny szermierz jest w stanie odrąbać przeciwnikowi rękę.
Przykładowe manewry:

Quan dao

Jakby szabla dao była nie dość niebezpieczna, to Chińczycy wpadli na pomysł, aby to mordercze zakrzywione ostrze osadzić na długim drzewcu. Można zatem powiedzieć, że powstała swoista azjatycka halabarda. Dzięki długiemu drzewcowi, broń ma o wiele dalszy zasięg niż miecz, ale jest również cięższa i wymaga ogromnej wprawy użytkownika. Ostrze nie jest aż tak mocno zakrzywione jak w tradycyjnej szabli dao, dlatego możliwe jest także dźgnięcie przeciwnika - czy nawet przebicie go na wylot, jeśli atak jest wystarczająco silny.
Przykładowe manewry:

Ostrza łańcuchowe

Najczęściej są to sztylety, zakrzywione ostrza albo bardzo krótkie miecze podobne budową do jiana, lecz nie tak elastyczne. Do rękojeści mają przytwierdzony specjalny łańcuch, dzięki któremu możliwe jest wykonywanie ataków na odległość - czy to przez rzucanie czy szybkie obroty. Sam łańcuch często bywał specjalnie naostrzony czy wyposażony w tnące wypustki, zatem on również mógł skrzywdzić przeciwnika, jeśli się o niego zaczepił.
Przykładowe manewry:

Wachlarz bojowy

Wygląda jak zwyczajny wachlarz, lecz posiada stalowe żeberka i wysuwane ostrza. Spotyka się także odmianę całkowicie zrobioną ze stali o diabelnie ostrej krawędzi. Wachlarze bojowe mają przeróżne zastosowanie - bardzo dobrze wykonuje się nimi szybkie ataki tnące (zwłaszcza gdy używa się dwóch na raz), lub używa jako tarczy. Aerodynamiczna konstrukcja wachlarza sprawia, że można nim bez problemu rzucić we wroga. Nie mówiąc już o tym, że bardzo łatwo można tę broń ukryć.
Przykładowe manewry:


Akrobatyka
W chińskich opowieściach często pojawia się motyw na wpół legendarny czy mityczny, mówiący o tym, że wojownicy potrafili naginać prawa grawitacji. Na porządku dziennym były wysokie skoki, efektowne salta w powietrzu czy nawet swoiste szybowanie. Ten element "magii" jest również dostępny w tym scenariuszu, dlatego możliwe będzie odgrywanie pościgów po dachach budynków czy odbijanie się od ścian, aby dostać się gdzieś wyżej. Skoki z dużej wysokości nadal nie są wskazane, gdyż może się to źle skończyć.